"Nederland is vol", liegen we , zodra het over vluchtelingen gaat.
We liegen, omdat we rustig doorgaan met kinderen maken, met groeien als bevolking.

In 1990 groeide de Nederlandse bevolking met 117.868 zielen (C.B.S.)
Daarbij waren misschien 10.000 vluchtelingen...(Volkskrant 4-1-'92)
We liegen, omdat wij, als we het echt zouden menen, net als de Chinezen, tot een stop op geboortes zouden moeten komen. Zou U zich kunnen voorstellen wat dat voor een rel zou veroorzaken in Nederland? Toch mag elke vette, volgevreten, Nederlandse viespeuk op de televisie of in de krant gewoon zeggen:

"Nederland is vol".

Het wordt niet eens tegengesproken, omdat de interviewer het er diep in het hart mee eens is.
En bovendien, we hebben toch vrijheid van meningsuiting?
"Dat probleem is veel te groot voor ons" houden we schijnheilig vol, als het over de toestroom van vluchtelingen gaat
Schijnheilig, omdat we heel goed weten, dat het probleem helemaal niet te groot voor ons is: omdat we heel goed weten dat we het probleem zijn.
Wij zijn de rijke kinderen van de dief die het meisje haar zwavelstokjes heeft afgepakt, en die ze niet terug willen geven omdat "daarmee het probleem van haar armoede niet is opgelost"! En bovendien: "Wij hebben ze niet gestolen".

Binnen Nederland vinden wij het heel acceptabel als iemand die geen werk kan krijgen verhuist naar een plek waar hij dat wel kan.
We vinden het zelfs eigenlijk noodzakelijk, en we zijn er na aan toe om werkelozen op transport te stellen naar die plaatsen waar men een behoefte aan ze formuleert.
Tegelijkertijd beschouwen we een radeloze Srilankees die hetzelfde doet, als een oplichter; als iemand die 'geen echte vluchteling' is, want de definitie van 'vluchteling' -die bepalen wij.

En we eisen dat de staatssecretaris iedereen zonder 'echte vluchtmotieven' het land uitgooit, maar dat moet hij dan tegelijkertijd wel weer op een humane manier doen, anders krijgt hij een bom onder zijn bed.
Want we laten het de staatssecretaris opknappen, die uitzettingen, en de marechaussee, op een afgescheiden plekje op Schiphol of onder in de Bijlmer. Daar moet men het maar uitzoeken, hoe men ongewensten hard maar toch menselijk kan behandelen.
Wat is de reden dat we een vluchteling hier niet willen geven wat we hem daar best zeggen te gunnen: onderdak, eten, werk? De reden is, dat wij, door zijn aanwezigheid hier, te zeer worden geconfronteerd met het kontrast dat wij niet willen zien, en met het probleem dat we niet willen kennen.