Conclusies:
Kinderen
ontwikkelen tussen hun 6e en 8e jaar een conclusie over de mate waarin
hun omgeving te veranderen is.
Kinderen
uit hogere sociale milieus zullen vaker tot veranderbaarheid van die omgeving
besluiten. Als zij in moeilijke situaties komen zullen zij die situaties
eerder veranderen, dan zichzelf aanpassen. In extreem moeilijke situaties
zullen zij eerder leiden aan depressie.
Kinderen
uit lagere sociale milieus zullen vaker tot onveranderbaarheid van hun
omgeving moeten concluderen. In moeilijke situaties zullen zij zichzelf
eerder aanpassen, of passief zijn. In extreem moeilijke situaties zullen
zij vaker schizofreen worden.
Met
deze conclusies kunnen we Nijhof's conclusie ten aanzien van de systeem
bevestigende functie van het gevoel van machteloosheid op een fundamentele
manier uitbreiden.
Gunnar
Myrdal constateert in zijn analyse van de derdewereld problematiek een
paradox in India. Ondanks de officieel beleden gelijkheidsideologie die
men daar probeert in te voeren om het bevriezende kastesysteem te doorbreken,
verbreedt de kloof tussen arm en rijk zich: het gaat zelfs verder, juist
dankzij die gelijkheidsideologie verbreed die kloof zich. Het blijkt dat
de hogere klassen beter in staat zijn om zich door die gelijkheidsgedachte
te verbeteren, dan de armen.
Zo
ook kunnen we het werken van fatalisme algemeen beschouwen: zij, die in
een systeem profiteren zien ook de veranderbaarheid van dat systeem eerder
in, zij die het slachtoffer van zo'n systeem zijn zullen eerder concluderen
tot de onveranderbaarheid van dat systeem.
Terug